Update

Het is alweer een hele tijd geleden dat we Silver in de opvang kregen. Een klein, bang klittebaaltje wat door onze trimster Aneska probleemloos werd omgetoverd tot een veelbelovende schoonheid. Vanwege drukte in de opvang en Silvers behoefte aan één op één contact vroegen we ervaren pleeg Thea of Silver binnen haar hart en huis mocht verblijven voor een riante socialisatieperiode. Toen de tijd rijp was voor adoptie van Silver dachten we in Loes een echte dame te hebben gevonden met inlevingsvermogen en geduld. Kennismaking, nachtje over slapen, huisbezoek en een driewerf ja gingen aan de overdracht vooraf. Leuke foto’s, geweldige berichten en vanwege een al eerder geplande verre reis ook nog een geslaagd logeerpartijtje bij voormalige pleeg Thea. Alles dik in orde dus. Totdat adoptant had besloten dat het de hoogste tijd was voor een trimbeurt. Ze leverde Silver in bij de trimsalon, haalde haar later op. Kaal, doodsbang en met een ferme wond achter het oor. Vier dagen later kregen wij een telefoontje. Silver was voor adoptant Loes niet meer te handelen. Liet urine lopen, paniekaanvallen en moest het veld ruimen. Hart en huis van Thea stonden Godzijdank nog wijd open en Silver is terug daar waar ze zich, naar wij vurig hopen, weer snel veilig en vertrouwd zal voelen. Maar Thea en het huidige kleine groepje vertrouwde mensen rondom Silver zijn diep geraakt door haar, nooit eerder getoonde, extreme angsten. Els heeft inmiddels contact met de trimsalon die hebben laten weten dat ze angstig, verward en verklit ter behandeling werd aangeboden. En natuurlijk zoeken wij dit nog veel verder uit. Maar daar is onze Silver niet bij gebaat. Zij is vele malen angstiger bij ons teruggekomen dan ze ooit eerder is geweest en dat mag nooit gebeuren! En geloof mij: dat nemen wij onszelf zeer kwalijk! Voor haar kunnen we alleen maar hopen dat we deze klote ervaring kunnen laten vervagen tot een nare herinnering. Maar de moraal van dit verhaal: laat uw dier nooit ergens achter! Heb argwaan indien u niet bij de behandeling aanwezig mag zijn. Daarnaast zie ik het niemand in zijn of haar hoofd halen om een onmondige peuter af te zetten bij een kapsalon alwaar een vreemde zich uit mag leven op de haardracht van de peuter.. Dus waarom zou het bij een hondje zoveel anders zijn?