Dagboek van Els

Vandaag hadden we een drukke dag. Vooral omdat ik nogal erg traag ben is het moeilijk timen. Bovendien moet alles een beetje op voorhand worden ingepland zodat ik met tijdige inzet van de pijnstilling tot me mensen kan ontvangen. Dottie werd opgehaald en later deze middag kreeg hondje Hummeltje bezoek. Wie had dat gedacht, er was zowaar een klik, ook van haar kant en morgen volgt een huisbezoek. Als dat oké is volgt de overdracht spoedig want een hondje zoals zij leert in haar voor altijd thuis-huis meer in 1 dag dan hier in een week. Spannend!

Gisterochtend dacht ik na een blik in de spiegel: kom op Els, probeer een beetje bij en blij te blijven. Kleur die grijze haren weg en camoufleer de wallen een beetje. Dus kleurshampoo in het haar en dan beseffen dat het ook nog uitgespoeld moet worden. Hoe dan? Niet paniekeren, pijnstilling zijn werk laten doen en even op de tanden bijten. Niet te hard bijten want alles wordt gammel en een tandartsbezoek is nooit mijn favoriete bezigheid. Lang verhaal kort: het is gelukt om wat minder grijs door het leven te gaan en om voor het zicht de wallen iets...

Gistermiddag ging het wat beter met de pijn en daarom maar een beetje aan de gang gegaan. Was gedaan, was gevouwen, wat computerwerk en ga zo maar door. Dus gisteravond dubbel veel last en vannacht slecht, of eigenlijk helemaal niet, geslapen. Vandaag wat telefonische interviews gedaan voor mijn buitenshuisbaas die hij vanuit mijn aantekeningen dan zelf uitwerkt. Het was eigenlijk een loeivolle telefoondag. Vanavond gekookt, bizar dat je dat soort gewone dingen zo scherp moet voorbereiden inzake pijnstilling zodat je die taak kunt volbrengen. Nou, niet klagen Adams, het is gelukt en dat zou een week geleden nog niet het...

Als men vraagt hoe het nu gaat? 'Ik volg een cursus 30 jaar ouder worden binnen drie weken en ik verwacht cum laude te slagen.' Toch lijkt het zo nu en dan wel wat beter te gaan en ik heb afgelopen nacht zo waar een aantal uren kunnen slapen. Dat scheelt aanmerkelijk! Vandaag gedurende de dag ook nog een paar dingen moeten, maar ook kunnen doen. Hondje Jamie is weer uit logeren. De honden Fleur en Dottie zijn besproken. Fleur vertrekt morgen, Dottie helaas pas zaterdag. Want dat vind ik persoonlijk wel eens een tikkeltje bijzonder. Omdat het bij de...

Ik ben niet zo'n klaagmuur en wat dramatisch gezegd lijd ik normaliter even in stilte. Nu zelfs praten pijn doet zou dat ook verstandig zijn, ware het niet dat alles en iedereen zich afvraagt waar ik 'uithang'. Nou, dat hangen klopt. Want liggen gaat niet, lopen is hels, typen doet pijn en mensen vinden zelfs mijn stem anders klinken. De morfine onderdrukt de constante pijn tot draaglijk maar de venijnige steken die mij de adem ontnemen en mij ongewild oerkreten doen uitstoten, gaan onverminderd door. Ik kan niet liggen, dus zittend dommelen. Dan val je toch een beetje ineen en...

Wat zijn er toch een aantal schatten van mensen die helpen. Er komt een pannetje soep, een ovenschotel en een vrijwilligerspaar komt een paar keer extra. Maar wat natuurlijk voor ons nu het ultieme verschil maakt zou een aantal dieren minder in opvang zijn. Luuk zou gisteren vertrekken met zijn ultieme adoptanten. Een drukke pincherpuber is niet geschikt voor op een appartement en ook niet voor fulltime werkende adoptanten die geen hondenvriend voor hem in huis hebben. Maar deze mensen hebben al een pincher, wonen buitenaf en alles is helemaal ideaal. Onze Jamie hangt heel erg aan Luuk en de...

Gisteren gelukkig hulp want de pijn, steken in mijn rug ontnamen mij met regelmaat de adem en deden mij ongewild zo nu en dan wat oerkreten uitstoten. Gelukkig hebben de dieren daar vanwege de hulp én vanwege de tomeloze inzet van Jan niet onder geleden. Natuurlijk heb ook gedaan wat ik kon doen maar jeetje… wat een ellende! Gisterochtend werd Keeshond Kake opgehaald en vanochtend was het de beurt aan Frits om nu naar zijn wél voor altijd thuis-huis te verhuizen. Direct daarna heb ik mezelf gemeld bij de huisartsenpost waar werd geconstateerd dat door verzakking wederom een ruggenwervel het...

Gisteren voelde ik mezelf hondsberoerd en op die momenten krijg je wel even een 'mooie' spiegel voorgehouden betreffende hetgeen wat je allemaal op je nek haalde. Want alles gaat gewoon door, ziek of niet. Daarbij is mij rug al een paar dagen buitengewone bagger, ik kan het niet anders omschrijven. En dan is het toch de hele dag kleine hondjes optillen, rompertjes aandoen en weer neerzetten. Yo deed gisteren een huisbezoek: dik in orde! Alles staat hier op de medicatie vanwege diarree dus bij dat 'feestje' kunt u zich ook vast wel een voorstelling maken. Als kers op de taart...

Gisterochtend hebben twee trimsters zich ieder drie uur lang over de vachten van Scott en Diva ontfermd. En ja, ze worden hier uiteraard geborsteld maar omdat hun vachten onherstelbaar beschadigd zijn vanwege eerdere verwaarlozing behoeven ze ook specialistische hulp om, vooral bij Scott vervilting van de ondervacht te verhelpen en voorkomen! In de middag mochten er weer een aantal hondjes mee aan de wandel met vrijwilligers. Speelde weer een andere vrijwilliger met Donna in het bosje. Ik kreeg de schrik van mijn leven omdat men een oude vriendin, zeer tegen haar zin in, verplicht te verhuizen. Vanochtend was het heel...