Bericht geplaatst 1 juni 2014!
WHERE DO I BEGIN TO TELL THE STORY OF HOW GREAT A LOVE CAN BE….
Oftewel de sprookjesachtige ontknoping van een ‘hondenjongensboek’.
Onze DALI lijkt het zelf te hebben geschreven…
Begin april 2014 uit een auto gedumpt. Het begin van een levensgevaarlijk zwerftocht door de regio’s Wuustwezel, Essen en Roosendaal. Grenspolitie kon hem niet te pakken krijgen omdat de (inmiddels gewonde) hond zich niet liet benaderen. Op 30 april laat Jolanda haar honden uit en staat slechts een fractie van een seconde ‘oog in oog’ met de hond die in blinde paniek zijn weg vervolgde. Zij roept de hulp in van diverse instanties waaronder ook die van Dier en Project. Vanaf dat moment draait hier alles om de voortvluchtige hond en onze volledige dag- en nachtplanning inclusief routebeschrijving zal ik u besparen. We worden wanhopig op het moment dat hij gedurende het spitsuur besluit om tot tweemaal toe de A58 over te steken. Daarna verliezen we hem wederom uit het oog.
De hond bleek aangereden te zijn op een industrieterrein. Hij ligt ‘verdoofd’ aan de kant van de weg totdat de mensen bijna bij hem zijn, dan springt hij op en vervolgt zijn weg. We slapen zowat niet meer en krijgen amper nog eten door onze keel. Vrijwilligster Jolanda gaat nog steeds voorop in de zoektocht en geen melding ontgaat haar. We prakkiseren maar vinden geen andere mogelijkheid dan de aanschaf van een vangkooi. Vriendin Nique begint een intensieve telefonische zoektocht naar een verkooppunt. Op zaterdagavond blijkt een leverancier bereid om Els op te wachten die nog snel even 3 uur in de auto springt om die kooi op te halen. En dan wordt het stil rondom de hond….
Omdat de eerder gewaarschuwde organisaties/autoriteiten niets zinvols, noch diervriendelijks bijdragen aan de zoektocht besluiten we een oproep te plaatsen op de facebookpagina van Dier en Project. Op maandag 5 mei worden we gebeld door een medewerkster van het ALDI distributiecentrum te Roosendaal. De hond wordt daar met regelmaat gezien, ze hebben al diverse instanties verwittigd maar die komen niet in actie indien ze de hond niet te pakken hebben.
En dat is nu juist datgene wat niemand tot op heden is gelukt. De hond laat zich tot op nog geen honderd meter benaderen.
We springen in de auto en maken kennis met zeer begane, hulpvaardige directie én medewerkers van het ALDI distributiecentrum. We zien de hond op afstand, verkennen de plaats waar hij zichzelf van voedsel voorziet en plaatsen tegen de avond de vangkooi. Uiteraard mogen wij gedurende de nachtelijke uren het terrein niet betreden maar er worden telefoonnummers uitgewisseld.
Om half vijf in de vroege ochtend van 6 mei worden we gebeld. Hond in de vangkooi!
Daar ligt een hond die berust ‘in zijn lot’ maar er is eigenlijk ook direct sprake van wederzijds vertrouwen. Els ligt een poosje naast zijn vangkooi, beloofde hem veiligheid en gaf hem de naam DALI. Uit een soort van eerbetoon aan de medewerking van de ALDI werden die letters door elkaar gehusseld tot deze krachtige en veelzeggende hondennaam. Dali krijgt een riem om en springt zelf in onze auto. Eenmaal thuis in onze opvang blijkt het een schat van een hond die helaas niet gechipt is.
Goed eten, even rusten, een kleine wandeling, talloze teken verwijderen…. Weer even rusten en dan een bezoek aan de dierenarts. Wederom tevergeefs checken op een chip. De hond heeft een fikse brandwond, waarschijnlijk veroorzaakt door een knalpijp tijdens een aanrijding, een tijdelijke longbeschadiging en dan komt er iets heel vreemds aan het licht. De hond moet vlak voor zijn ‘dumping’ een dubbele (redelijk kostbare) medische behandeling hebben ondergaan. De eigenaar moet daar meer over kunnen vertellen. Hij wordt geënt, gechipt, behandeld aan verwondingen, oude hechtingen worden verwijderd, ontvlooid en ontwormd. En dan begrijpen we het echt niet meer. De ondergane operatie…. en hij gedraagt zich als een trouwe vriend, huishond. Dan begint onze lange zoektocht naar ‘zijn mens’ want wat heeft zich hier in Godsnaam voor bizar verhaal afgespeeld….
Helaas pindakaas, geen baas te vinden en in overleg met de autoriteiten wachten we geduldig af. Intussen knuffelen wij er lustig op los. Voorzichtig proberen wat wel en wat niet kan want de ‘gebruiksaanwijzing’ van een hond in een vangkooi is slechts een onbeschreven blad. Dali is super sociaal tegenover mensen en andere honden. Bang van auto’s maar dat is niet zo verwonderlijk. Ook behept met grote verlatingsangst: ook niet zo vreemd want als er ooit een hond bruut werd verlaten dan is hij het wel! Dat kost ons een paar kozijnen die werden ‘gesierd’ met zijn tandafdrukken maar ook die zijn inmiddels weer in ere hersteld. Jolanda is zijn trouwste fan, zijn grootste liefde en dat alles is geheel wederzijds! Dagelijks wandelen ze urenlang en Dali heeft inmiddels meer van onze wijde omgeving gezien dan menig regionaal inwoner. We zien hier het wonder gewoonweg geschieden. Jolanda en Dali, mens en dier: voor elkaar voorbestemd!
Afgelopen maandag werd Dali gecastreerd. Een noodzakelijk kwaad als opvangdier bij Dier en Project want bij voorkeur herplaatsen wij uitsluitend geneutraliseerde dieren. Er zijn er immers al teveel die nog een goed thuis zoeken en aan vermeerdering van het overschotprobleem wensen wij op geen enkele manier bij te dragen. Dali gaat bij Jolanda en haar man Ivor ‘logeren’ en kruipt direct onderhuids in beider harten. Hij gedraagt zich onderdanig tegenover zijn soortgenoten waarmee hij bank en huis deelt. Hij laat de katten met rust…. En daarmee is er voor eens en voor altijd een geweldig goed einde gekomen aan de zoektocht van onze aller DALI! Hij heeft zijn ‘voor altijd thuis droomthuis’ gevonden nadat hij de ergst denkbare hondennachtmerrie moest doorstaan!
Lieve mensen, het was voor ons als absolute vrijwilligers van Dier en Project een geweldig groot hart onder de riem om te mogen ervaren hoe u allen heeft meegeleefd met zijn en onze zoektocht en zijn in veiligheidstelling. De hartverwarmende woorden en zelfs de cadeautjes die Dali mocht ontvangen. Dank daarvoor! En uiteraard houden wij u ook in de toekomst op de hoogte van het wel en wee van ‘onze’ DALI!
=====================================================
BERICHT: 26 MEI 2014.
Dali verblijft nu drie weken in de opvang, we hebben alles gedaan om hem te herenigen met een eventuele eigenaar maar die heeft zich niet gemeld.
Vandaag wordt Dali gecastreerd. Zijn ‘herstel’ zal plaatsvinden binnen huiselijke sfeer bij Ivor en Jolanda. En daarna zien we verder!
======================================================
Zwervend, volledig in paniek en volstrekt onbenaderbaar werd hij wekenlang gesignaleerd in de opeenvolgende regio’s: Wuustwezel, Essen en daarna Roosendaal. (Alwaar onze vrijwilligster Jolanda hem tegen het lijf liep en onze hulp inschakelde.) Mensen menen gezien te hebben dat hij begin april in de buurt van de Berkenbeek Nieuw Moersesteenweg te Wuustwezel uit een auto werd gezet en dat toen zijn lange en levensgevaarlijke zwerftocht is begonnen. Maar dat hebben we uiteraard uitsluitend van ‘horen zeggen’.
Tijdens zijn vlucht overleefde hij een fikse aanrijding die ferme blessures/verwondingen achterliet. Ook besloot hij om gedurende het spitsuur meermaals de A58 over te steken. En dat leverde niet alleen voor hem levensgevaar op!
Op maandag 5 mei werden wij gecontacteerd door een medewerkster van het distributiecentrum van de ALDI te Roosendaal. De hond was daar meerdere malen gezien en diverse instanties waren al gewaarschuwd maar weigerde enige actie te ondernemen. Ze moesten maar terugbellen zodra de hond gevangen was en dat was nu dus juist het onmogelijke want hij liet zich tot op nog geen 100 meter benaderen…
Met de fabuleuze medewerking van directie en personeel van het distributiecentrum ALDI te Roosendaal is het ons gelukt om de hond te vangen met behulp van een vangkooi. En ik weet dat over die methode de meningen zijn verdeeld maar in zijn geval was het dus daadwerkelijk ‘de dood of de gladiolen’. En in de nacht van maandag 5 op dinsdag 6 mei bleek onze vangpoging succesvol!
Dan mag je dus na een wekenlange zoektocht een totaal onbekende en eerder onbenaderbare herder uit een vangkooi gaan halen en dan klopt het hart in je keel… Totdat je hem diep in de ogen kijkt: ogen die onmiddellijk onvoorwaardelijke trouw beloven aan degene die plat op haar buik naast hem ligt. Je neemt de tijd om kennis te maken en je neemt vooral geen risico want zijn vlucht is ten einde en boven alles moet worden voorkomen dat hij wederom op de vlucht slaat.
Maar op de één of andere manier is er bij hem een soort van berusting en wederzijds vertrouwen. Ik doe hem een riem om en hij springt gewillig in onze auto. En dan kom je thuis in de opvang met de liefste hond die je maar kunt bedenken. Geen afgerichte herder maar een absoluut voormalig geliefde familiehond… Heeft hij potdorie geen chip! De hond kreeg van ons de naam Dali, uit een soort van eerbetoon werden de letters van de ALDI doorheen gehusseld tot deze veelzeggende hondennaam.
In de middag een kleine wandeling en toen dat allemaal goed ging besloten we hem meteen te laten behandelen en controleren bij een dierenarts. De hond had een (tijdelijke) longbeschadiging en brandwonden ten gevolge van de aanrijding. Hij werd geënt, ontwormd, ontvlooid en talloze teken werden verwijderd. Na een dubbelcheck op de ontbrekende chip, kreeg hij van onze dierenarts wel een chip want wij willen hem nooit meer uit het oog verliezen.
Maar de hond heeft ook redelijk recent een aantal medische behandelingen ondergaan, die we hier niet bekend maken maar waar de eigenaar ons absoluut meer over kan vertellen.
Inmiddels verblijft Dali twee volle weken bij ons in de opvang. We blijven ons verbazen hoe het in Godsnaam mogelijk is dat niemand hem mist. Dali is een wereldhond! Op dit moment uiteraard een beetje bang van auto’s maar ook dat gaat iedere dag een klein beetje beter. Vrijwilligster Jolanda trekt er dagelijks urenlang met hem op uit en Dali heeft inmiddels meer van onze wijdde omgeving gezien dan menig regionale inwoner. Dali steelt onze harten en we kunnen ons dus niet voorstellen dat er iemand op de wereld rondloopt die zijn hondenhart zo heeft kunnen breken door hem uit de auto te dumpen….
Daarom doen we nog één ultieme poging om zeker te weten dat er niet iemand treurt om de verdwijning van ‘Dali’ uit zijn of haar leven. Maar ook indien u meent de hond te herkennen: graag reageren. Is zijn eigenaar overleden? Is de hond verkocht en hem op zijn nieuwe adres gesmeerd? Is Dali al zolang dwalende dat zijn eigenaren de hoop en de zoektocht hebben opgegeven? Denkt u te weten van wie de hond ooit was maar wil die persoon hem absoluut niet terug: reageer dan alstublieft ook! Want in dat geval willen wij namelijk dolgraag een babbeltje maken met degene die hem zo aan zijn lot heeft overgelaten….
Dali is een naam die wij hem hebben gegeven. Het is een intacte reu, hij wordt geschat tussen de 3 á 4 jaar jong. Dali is een prachtige herdershond, overwegend van het type Mechelaar maar een ‘scheutje’ van een wat groter/steviger ras is niet geheel ondenkbaar.
Mocht er zich nu nog geen eigenaar melden dat begint onze zoektocht naar die ene ultieme gouden familie waar onze Dali tot in lengte van dagen zeer geliefd en welkom zal zijn.
En dat ultieme voor altijd thuis-huis werd snel gevonden. Dier en Projecter Jolanda en haar man Ivor opende harten en huis voor deze hele bijzondere hondenjongen. Dali leeft zijn gedroomde hondenleven!