STEUN DE DIEREN WAAR NIEMAND ANDERS ZICH NOG OM BEKOMMERT!
Overpeinzingen
Overpeinzingen

Overpeinzingen

Ik kan er niet van slapen: Fredje! Waarom nemen mensen risico’s? Waarom is zo’n hondje ergens anders en waarom letten mensen die op iemand anders haar hondje passen niet driedubbel goed op… En in de diepe duisternis van de inktzwarte nacht doemt dan zijn beeld voor mij op. Dat hij ook nog juist op die dag werd doodgereden, ik vind het onvoorstelbaar. Fred was één van de hondjes die we daar in één van de grote groepen hebben opgehaald. Hij ging in betaald pension bij een niet eens pensiongerechtigd verblijf. Ook voor hem werd een maand betaald terwijl hij na castratie uit moest wijken naar iemand die gelukkig hulp aanbood en waar ik hem niet veel later heb opgehaald. Hem van nazorg heb voorzien. Zijn parasieten bestreden. Waar we dag en nacht voor hem gezorgd hebben, waar hij aan een riempje heeft leren lopen. Waar hij leerde dat honden een naam hebben en dat ze de moeite waard zijn. Dan komt er een keurig nette, superlieve mevr die hem wil adopteren. Nachtje slapen, goed over nadenken, Yo op huisbezoek. Zijn verleden, zijn angsten en onwetendheid benadrukken. Fred verhuist. Paar maanden later ontsnapt Fred en Godzijdank na een dag en een nacht heelhuids teruggevonden. De mevr was bang dat ze hem niet mocht houden maar het zou haar nooit meer gebeuren. Sinds die tijd regende het positieve berichten en zelfs op de dag van de fatale ontsnapping hadden we nog contact. En dan opeens…. dood. Fredje was even ergens anders en nu komt Fredje nooit meer terug. Is het eigenlijk wel te doen, het herplaatsen? Want weet u wat het is, het is ons leven. Het is waar we voor leven. Waar we zoveel voor doen en waar we zoveel voor laten! Waar we hier voor wonen, waar ik weer voor buitenshuis moet werken om hier te kunnen wonen. Ze zijn de reden dat we dealen met oude badkamers, een huis waar ik veel van hou maar wel een huis met vele gebreken, tekortkomingen. Een huis waarin we tocht en vocht trotseren en nog zoveel meer. Ze zijn de reden dat we nooit vroeg naar bed kunnen en nooit uitslapen. De reden dat ons huis een chaos is, ons leven altijd op zijn kop staat. We hebben geen sociaal leven ondanks dat we altijd mensen over de vloer hebben. We leggen er lappen en garen bij. Adoptanten doen een donatie (of niet) die, als we boffen richting de gemaakte dierenartskosten gaan. Want we willen ze niet verkopen, voor ons zijn ze immers onbetaalbaar. En zoals ik al schreef, in het duister van de inktzwarte nachten vraag ik mezelf werkelijk of waarom labrador Lieve zonodig los moest lopen daar waar ze blijkbaar niet veilig was. Hoe Fredje in hemelsnaam de kans kon krijgen om nogmaals de pootjes te nemen en nog zoveel meer. Dan kom ik tot de slotconclusie dat ik kan leven met alle opofferingen die we onophoudelijk in de praktijk moeten brengen. Maar dat ik domweg niet kan leven, niet meer functioneer door hun zo onnodige vervroegde dood! Want dat is zwaar en gevoelsmatig ook onacceptabel!

2 Reacties

  1. Annemarie

    Ik snap je gedachtengang heel goed maar heb ook in de loop van de tijd met mijn eigen dieren geleerd dat je niet altijd alles voor kan zijn.In mijn geval is het gelukkig altijd goed afgelopen maar het had ook anders kunnen zijn.Ga alsjeblieft door met wat je doet maar probeer ook een beetje begrip te hebben dat je niet alles voor kan zijn.De adoptanten die zoiets meemaken hebben er ook veel verdriet van.Ook nog veel sterkte met je rug.

  2. Jannie Reedijk

    Lieve Els, wat een ellende, waarom zijn mensen niet te vertrouwen, waarom gebeuren zulke verschrikkelijke dingen. Omdat het mensen zijn die in de fout gaan! Met mensen gaat men om en probeer je te vertrouwen, maar daarom ga je nog meer van de dieren houden. Verwijt jezelf niets, jullie kunnen niet alle dieren zelf houden dus gebeuren, gelukkig incidenteel zulke verschrikkelijke dingen. Probeer het een beetje van je af te zetten en denk aan al die mooie en prachtige dieren die door jullie wel een goed en prachtig leven krijgen en gekregen hebben. Een schrale troost in dit geval, maar vindt weer de moed om verder te gaan met jullie prachtige werk. Heel, heel veel bewondering voor! Liefs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Menu