Gisteren voor de tweede keer binnen één week nee moeten zeggen tegen een noodgeval, grote hond, waarvan je weet dat het er heel slecht mee afloopt omdat wij gewoonweg niet over de middelen beschikken om nu opvang, lees medische zorg, te bieden. En daar lig ik nu echt van wakker. Desalniettemin gaan we alles op alles zetten om deze financiële perikelen te boven te komen en organiseren we een aantal evenementen en dergelijke om fondsen te werven en om echte dierenvrienden te betrekken bij waar we voor staan.
Vandaag een ontmoedigende dag! Eerst gisteravond vernomen dat de oude katten van een overleden dame, tegen de afpraken in, toch niet naar hier komen. Ze hadden eerst een dierenarts bezocht voor euthanasie. Die deed dat godzijdank niet! En op zijn voorspraak kwamen ze bij ons terecht. Telefoontjes, ontelbare appjes, vragen zoals of ze toch niet in quarantaine geplaatst zouden worden en noem het allemaal maar op, waren wij in afwachting van de komst van de oude diertjes. Kent u die mop van de nonnen die naar Parijs gingen? Nou, die gingen niet en de katten komen ook niet. Ze gaan naar een asiel! En dan baal ik zo ontzettend voor die dieren! Ze zijn ergens welkom waar ze mogen blijven, de hun resterende tijd mogen slijten en dan dit…
Belangstelling voor één van de labradors. Ook telefoontjes, appjes, filmpjes en noem het allemaal maar op. Overleg met Annemarie, ze hebben geen tijd om te komen kijken, toch tijd om te komen kijken… Moeite met het contract. Mag eigen dierenarts de hond eerst beoordelen? We hebben beste dierenartsen en niemand kan erin kijken. Maar bij zoveel wantrouwen kan men het beste niet met ons in ‘zee’ gaan. We zijn hier allemaal vrijwilligers die er de spreekwoordelijke lappen en garen bijleggen, lees: tijd én geld. De aspirant adoptant bedoelde te zeggen dat je niet aan een hond begint zonder te weten aan wat voor hond je begint. Maar dat is nu juist wat ik nagenoeg iedere dag doe!
Niet veel later telefoon van een mevrouw die een hond een weekje op proef wilde. Pardon! Het zijn geen inruilartikelen. Mocht iets echt niet gaan dan is er altijd een oplossing maar we gaan niet op voorhand de hond al in het ongewisse laten en een extra trauma bezorgen.
Weer de telefoon. Een dame die hier ooit per kerende post twee geadopteerde hond retour bracht. Dat moet dan uiteraard onmiddelijk, ook als het zondagavond is. Die 2 ongecompliceerde honden zijn inmiddels allang succesvol herplaatst. Maar nu wilde ze wel de twee bruine labradors. Moet u niet doen mevrouw, ik weet van deze honden minder dan van de honden die u destijds direct terugbracht dus niet aan beginnen. Vijf minuten later had ik natuurlijk de opzegging van haar maandelijkse donatie op de mail.
Border Saartje werd vandaag gesteriliseerd. Ze is al een poosje geleden herplaatst met de restrictie dat ze nog gesteriliseerd moest worden in de voor haar meest gunstige periode tussen twee loopsheden in. Dat was dus vandaag en de zoon van de adoptant heeft daarover keurig contact onderhouden. Beetje duimen dat het allemaal goed is gegaan.
Rinus die Santa adopteerde was vandaag wederom mijn zonnetje binnen en verder wat sombere dag. Hij belde om te vertellen dat Santa zich gedraagt alsof ze al drie jaar lang bij hem woont en alle gemiste knuffels uit haar verleden in wil halen door zich door iedereen aan te laten halen en haar liefde te betuigen. Goedzo Santa, wat ben je toch een heerlijke en eerlijke verstandige hondenmeid!