We hadden weer een nare, maar ware nachtmerrie

Zondag vroeg in de middag werd ik gebeld. Een voor mij onbekende mevr vertelde mij dat haar vriendin afgelopen vrijdag dood in huis was aangetroffen. Die vriendin was een adoptant van twee van onze hondjes. Ik weet niet hoelang de vriendin al overleden in haar huis lag, dus ook niet hoelang de hondjes met hun overleden vrouwtje hebben doorgebracht. En of dat allemaal nog niet erg genoeg was, de hondjes waren die avond opgehaald door de dierenambulance en in het asiel achtergelaten. En daar zit je dan op een zondagmiddag wanneer het asiel gesloten blijkt te zijn. De hondjes zijn destijds vanuit een pleegsituatie bij onze Nathaly geplaatst en Nathaly is dan ook als een razende Willy aan de gang gegaan voor deze hondjes. Maar er hielp niets aan, het was zondag en volgens de ambulancier moesten we ons niet druk maken want de hondjes hadden eten en drinken. Maandag om 9.00 uur ging het asiel open en stond iedereen in de startblokken. Maar dit ging allemaal zomaar niet. We moesten de contracten overleggen en de vriendin die ons had gebeld moest toestemming geven… maar die was de uitvaart aan het regelen. Tussentijds gingen Nathaly én mijn hart ook in de overdrive want het waren al zulke bange hondjes bij binnenkomst. En toen opeens was het geregeld, ze mochten worden opgehaald. Natuurlijk moesten de kosten worden vergoed maar geen probleem. Ik wil de namen van de hondjes nog niet noemen want wie weet dat iemand via hun namen de link zou leggen naar de overleden adoptant. Het is niet aan ons om haar heengaan kenbaar te maken. De adoptant was nog maar midden vijftig en alleenstaand. Ze onderhield nauwe contacten met Nathaly en heeft nooit aangegeven dat ze ernstig ziek was. Misschien bewust gekozen voor de struisvogelpolitiek? In ieder geval had ze de hondjes én ons heel veel leed kunnen besparen door desnoods uitsluitend een briefje op de koelkast te hangen met ons telefoonnummer in geval van nood voor de hondjes… Voor nu zijn de 2 bij Nathaly omdat ze dan weer in voor hen vertrouwde handen en huis zijn. Even tot rust laten komen en dan gaan we zoeken naar een oplossing! Sorry lieverds, als we het hadden geweten hadden we jullie veel leed en angst kunnen besparen…