Gisteren was het heftig. Bij Joyce op bezoek en die was verdrietig toen ik wilde vertrekken en dat raakt mij dan ontzettend diep. Ik had afgelopen week al een enorm raar en naar gevoel over het feit dat haar gehoorapparaten niet werden ingedaan want dan hoort ze alles… Die zorgbeslissing gelukkig terug kunnen draaien maar blijf er toch beetje vreemd gevoel aan overhouden. Maar goed, de zorg in Nederland… Vanochtend op de koffie bij mijn vriendin die 24 uurszorg heeft. Of beter gezegd, behoort te hebben. Want haar zorg was in de ochtend om 8.30 uur vertrokken om in het geheel niet meer terug te keren. Absurd. Na mijn thuiskomst in de middag met de honden aan de gang geweest. Alle honden in dit geval. Herderin Roemba is echter een beetje ziekjes. Ze geeft over. Heeft nu een tabletje Cerenia gehad en we wachten het af tot morgen anders moeten we even contact opnemen met haar ’tante’ Sofie. Vandaag hebben we ook de bijtende ‘monstertjes’ een riempje aangedaan en met ze ‘gewandeld’. Lees: een poging daartoe gedaan. Trots op onze vrijwilligers, trots op ons zelf en rete trots op de honden. De enige die schade op heeft gelopen is mijn laars. Jack Russell Igor beet toen hij de weerstand van de riem voelde in het wild om zich heen en raakte daarbij mijn laars. Wandelen deden we aan twee riempjes en dat was maar goed ook want één van de twee lijnen was binnen no time in stukken gebeten. Wat weer wel knap was van hem: nadat we zijn lijn in alle omslachtigheid hadden afgedaan kon Jan hem nog even aanhalen. Met handschoenen. Dat dan weer wel! Laat in de middag kwamen Rentia en Frank nog brokjes brengen voor de zwerfkatten. Zo lief, dankjewel. Zojuist gevoerd en zelf gegeten en dan is het alweer tijd voor het laatste rondje! Ik hoop op een betere, meer succesvolle uitlaatronde dan die van gisteren.. Want ze hadden alles ‘bewaard’ om het vannacht onder droge omstandigheden daar te deponeren waar ze niet horen. Namelijk in de huiskamer en de gang!
Weergaven: 102