In november 2022 hebben we via bemiddeling van onze Sofie en met hulp van Kristy twee Keeshondjes geplaatst bij twee vitale (kinderloze) buurvrouwen op leeftijd. Daar zijn, zoals te doen gebruikelijk, goede afspraken over gemaakt. De dames kwamen met enige regelmaat hier even langs om een zakje voer te brengen vergezeld van de mooiste zelfgemaakte kaarten. Eén van de dames heeft nog een huisje in Frankrijk en was recent voor een paar maanden vertrokken, uiteraard in gezelschap van haar hondje. Haar buurvrouw, de adoptant van Prutske, is onlangs onverwachts overleden en een ver familielid had zich ontfermd over het hondje. Dat wil zeggen, hij heeft haar ter euthanasie aangeboden bij een dierenkliniek in Brasschaat. Daar is Godzijdank geen gehoor aan gegeven.
Die dierenkliniek heeft ons een mailtje gestuurd omdat het hondje van ons afkomstig was. Dat mailtje is in mijn spam map terechtgekomen en dat vond ik zaterdagavond. Kliniek gesloten, geen contact te krijgen. Vervolgens zijn Jan en ik op zondag naar het voormalig woonadres van adoptant gegaan om rond te vragen of het verre familielid bij iemand bekend was. Dat was helaas niet zo. Gedurende de nachtelijke uren heb ik alle dierenklinieken in de omgeving gemaild, zo ook de asielen. Marcia had vroeg in de zondagavond middels de socials contact met één van de dierenartsen. We zouden maandagochtend vroeg contact hebben. Lang voor openingstijd begon ik altijd te bellen. Dierenartsen waren blij dat ze bij ons terecht kon maar zeiden ook dat ze vreesden dat de man door had gezocht voor euthanasie. Maar ze gingen hem bellen! Urenlang bleef het stil. Ze kregen de man niet te pakken en uiteindelijk kreeg ik zijn telefoonnummer en mailadres. Dierenartsen hadden asiel Wommelgem geopperd. Andere Els heeft kennis die daar werkt en zij informeerde. Prutske zat in het asiel…
Asiel op maandag gesloten, diverse mailtjes gestuurd, geen reactie. Op dinsdag 11 november feestdag in België, asiel gesloten. Op woensdagochtend bellen, niet succesvol. In de auto stappen met alle paperassen en gaan. Navigatie in auto stuk, mijn telefoon offline en de telefoon van Jan navigeert niet. We zijn urenlang onderweg geweest, niet gevonden en vanwege alle files werd het zinloos. Thuisgekomen weer gaan bellen en blijven bellen. Iemand aan de lijn. In begin een beetje moeizaam en toen ben ik zo ontzettend in huilen uitgebarsten dat de man vast dacht, laat ik die hysterica maar toezeggen dat ze op donderdag om 15.00 uur het hondje op mag halen. En dat hebben we gedaan. We hebben een uurtje nodig gehad om de situatie uit te leggen en de papieren te overleggen. Maar ze is hier… Na voor mij 5 slapeloze nachten en dagenlang niet kunnen eten is in ieder geval Prutske weer veilig en hier bij ons. Het hondje was absoluut het allessie van de overleden adoptant!
Weergaven: 84
Naast alle narigheid van de afgelopen tijd is dit dan weer een goed nieuwtje.
Heel erg triest dat zijn zo liefhebbende ‘vrouwtje’ is overleden.