Op zaterdagochtend heb ik artikelen uitgewerkt om de rest van de week even vrij te kunnen zijn van buitenshuisbaas verplichtingen. In de middag vond ik het tijd om mezelf bijeen te rapen, de grijze haren weg te toveren, in bad te bubbelen en nagels te lakken. Ik weet niet wat er allemaal mis ging maar in ieder geval waren we erg laat dus onze maaltijd bestond uit een erg late pizza. Terwijl die in de oven stond checkte ik de mail. Ook die in de spammap. Urgentie bericht van een Belgische dierenkliniek. Er was een van ons afkomstig hondje ter euthanasie aangeboden. De dierenarts had geen telefoonnummer kunnen vinden dus per mail. Omdat het hondje gezond was had dierenarts godzijdank euthanasie geweigerd. Wat er nu met het hondje was gebeurd was niet bekend en de dierenkliniek was gesloten. Het chipnr maakte duidelijk dat het om Prutske ging, een wit Keeshondje wat ik jaren geleden door bemiddeling van dierenarts Sofie bij een lieve dame had geplaatst. Tegelijkertijd heeft haar buurvrouw hier eveneens een wit Keeshondje geadopteerd. De dames kwamen nog wel eens hier, een zak voer brengen en/of een lief kaartje persoonlijk bezorgen. Nu bleek de adoptant van Prutske te zijn overleden en een familielid die de zorg op zich had genomen had zich dus bij deze dierenkliniek gemeld. De kliniek opende pas maandagochtend weer zijn deuren dus zijn Jan en ik op zondagmiddag naar het adres van de adoptant gereden en langs de deuren gegaan om te vragen of iemand wist waar het hondje verbleef. De buurvrouw bleek voor enkele maanden, samen met haar hondje, naar haar stulpje in Frankrijk te zijn afgereisd. Waarschijnlijk nog onwetend van het overlijden van haar buurvrouw. We hebben alle in de buurt gelegen dierenklinieken een mail gestuurd, evenals de omliggende asielen. Een grote lieverd kon contact krijgen met 1 van de dierenartsen in de kliniek waar de euthanasie voor Prutske was gevraagd. Ze zouden maandagochtend direct de man contacteren. Het stelde enigzins gerust. Op maandagochtend direct gebeld met de kliniek en ze gingen bellen, ze gingen er ook vanuit dat de man heel gelukkig zou zijn met de mogelijkheid dat hondje naar ons zou gaan. De man bleek echter onbereikbaar. Ik kreeg uiteindelijk zijn telefoonnummer en mailadres. Tussentijds kwam ik erachter dat het hondje in een asiel was beland. Asiel gesloten en morgen een feestdag. Eerste contactmogelijkheden op woensdag na de middag. Om gek van te worden. Ik heb twee nachten niet geslapen en geen hap gegeten. Dat denk je even dat alles tot een goed einde komt en dan is het nog ongewis. Op zondagochtend werden de twee Maine Coon dames opgehaald door een ons bekende adoptant. Die doen het ook alweer fantastisch in hun nieuwe huis. Op maandag zou ik een hondje ophalen bij een fokkerij. Maar Jan vond dat onverstandig en was bang dat ik in de vangrail zou belanden dus is Jan gegaan. We hebben hier nu een hondje formaat cavia en absolute afwijkingen aan het bewegingsapparaat. Maar de kleine frummel is blij, vrolijk, helder en rete snel. Dus die gaat hier alle kansen krijgen. Niet ter adoptie, ze blijft bij ons! Jan nam een wijntje, overleg over het eten en toen telefoon. Een dierenkliniek in Roosendaal. Hondje binnengebracht waarvan de chip op ons stond. Ik zei dat ik het op zou halen. Waarop de super aardige mevrouw vertelde dat ze er nog wel bij moest vertellen dat het hondje ten gevolge van een aanrijding was overleden. Het chipnr leerde ons dat dit de Jack Russell was van verschrikkelijk lieve mensen die altijd zo verschrikkelijk voorzichtig en voorkomend zijn. Een ongeluk zit in een klein hoekje en dit keer met fatale afloop. Ik heb de totaal ontgoochelde adoptanten ingelicht die niet in staat waren het hondje op te halen bij de dierenkliniek. Jan heeft hem opgehaald. Later deze avond werd het hondje hier weer opgehaald. Wat een verdriet! Ik heb de mevrouw die het hondje heeft aangereden ook nog gesproken. Ook zij is ook erg ontdaan maar haar ontzettend bedankt voor het hondje naar de kliniek te brengen. Je moet er niet aandenken dat de lieverd op straat was achtergebleven. Voor nu is dit het wel even, en het is dat ik al jaren geen alcohol meer drink want anders..
Weergaven: 99