Zo lief

Gisterochtend dacht ik na een blik in de spiegel: kom op Els, probeer een beetje bij en blij te blijven. Kleur die grijze haren weg en camoufleer de wallen een beetje. Dus kleurshampoo in het haar en dan beseffen dat het ook nog uitgespoeld moet worden. Hoe dan? Niet paniekeren, pijnstilling zijn werk laten doen en even op de tanden bijten. Niet te hard bijten want alles wordt gammel en een tandartsbezoek is nooit mijn favoriete bezigheid. Lang verhaal kort: het is gelukt om wat minder grijs door het leven te gaan en om voor het zicht de wallen iets te temperen. Jan nam gistermiddag een lang geplande afspraak buitenhuis van mij over en daar waar ik ooit wel eens dacht onmisbaar te zijn bij dergelijke besprekingen werd mijn ongelijk gisteren gelukkig bewezen. Jan boekte een geweldig resultaat en kwam thuis met heldere info waar we mee aan de slag kunnen. Ik doe zo hier en daar wat dingen die dan ook nog lukken maar wel wat meer tijd in beslagnemen dan normaliter het geval is. De oogjes van Marielle werden gewassen, het enthousiasme van Molly werd bedwongen en meer van dat soort dierenzaken. Yo bezocht Joyce en uiteraard deed ze dat samen met hondje Nomo. Als Yo op bezoek is kunnen Joyce en ik even beeldbellen en zodoende het contact toch enigszins onderhouden. Het is vervelend dat het ziek zijn van Joyce nu samenvalt met mijn rug- mobiliteitsproblemen want anders hadden we haar deze kant op kunnen laten komen. Iets wat we toch volgende week zeker gaan proberen. Op tweede paasdag komt er een dierwelzijnsmarkt in Roosendaal waaraan wij deelnemen. Omdat mijn rug wellicht nog niet toestaat om daar actief aan deel te nemen, aanwezig te zijn, heeft Rina het heft in handen genomen. Zij is nu ‘opperhoofd’ dierwelzijnsmarkt en een ieder die haar daarmee wil ondersteunen is nog steeds van harte welkom om daar een steentje aan bij te dragen. Op voorhand en achter de schermen werk ik daar uiteraard aan mee. Mocht dierenarts Sofie vandaag in de gelegenheid zijn om langs te komen dan bekijkt ze de, inmiddels, enorme bult van onze Macha. Macha is oud, heeft een niet goed functionerend luchtwegensysteem en de vraag is of operatief ingrijpen nog tot de mogelijkheden behoort. Macha lijkt nu nog geen hinder te ondervinden van de bult maar we moeten natuurlijk wel een ‘plan’ achter de hand hebben voor het geval dat ze er wel last van krijgt. Kleine zorgen, grote zorgen, kapotte ruggen en extreme bulten, het hoort er allemaal bij. Maar het is nooit alleen maar kommer en kwel want er is toch altijd weer iets om blij van te worden. Dat kunnen kleine dingen zijn, hoopvolle dingen, een beetje medeleven, een hart onder de riem in de vorm van een kaartje of een appje, de pan soep van Cor én in dit geval serieuze belangstelling voor hondje Hummel. Hou de vingers gekruist en we gaan ervoor!