Verzorgingszorgen..

Naast de zorgen voor de dieren had en heb ik deze week veel speciale dingen voor Joyce geregeld. Gewoon omdat ik van mening ben dat er ook voor haar meer mooie momenten in het leven haalbaar moeten zijn. Dat was zo hier en daar wel even een mega-klus waarbij de frustraties soms wat hoog opliepen maar het moet gewoon goed gaan komen, zeker met wat extra hulp van buitenaf. Dat doel dienende was ik gistermiddag even afwezig. Natuurlijk zat onze uitgebreide ochtendronde met de honden er toen al op maar in de middag stond mijn Jan er wel even alleen voor. Dat is allemaal gelukt en op mijn zorgen daaromtrent reageerde hij dat het mij de dag ervoor gelukt was, dus waarom zou het hem niet lukken? Dat is ook weer een waarheid als een koe, dus niets tegenin te brengen. Alleen moeten dan de extra dingen wel wachten tot na mijn thuiskomst. Dat werd dus even een inhaalslag en omdat ik vastbesloten was om toch een gezonde maaltijd op tafel te toveren werd het een latertje. Vlak na middernacht ben ik in een onmogelijke houding in slaap gevallen op de bank waardoor mijn rug het rond 6 uur in de ochtend wel meer dan genoeg vond. Dat kwam mooi uit, kon ik mooi vroeg aan de gang want om 11.00 uur in de ochtend had ik een afspraak. Ruim op tijd was ik al zover. Afspraak goed verlopen en het betrof wederom hulptroepen plezier in het leven voor Joyce. Eén dezer dagen kunnen we dan, hoop ik, spijkers met koppen gaan slaan en alles in gang zetten! Hondje Suze werd vandaag gesteriliseerd, pleeg Inge zorgde voor het vervoer en de nazorg tot aan haar adoptie die zo spoedig mogelijk geeffectueerd zal worden want haar aspirant adoptanten kunnen bijna niet wachten. In de middag deden we de springers in het hondenbos, wat een dagelijks feest blijft het toch om zeven van die blije guppen op volle kracht door het bos te zien denderen. Daarna mocht labrador Mambo spelen met Truus,  de dorpsgek onder de springers. Omdat vrijwilligster Karen op de springers wilde letten, wandelde ik buiten de poort met herder Roemba. Jan ging om dierenboodschappen. Karen en ik hebben met de twee Jack Russells Liam en Bats gewandeld. Ter afsluiting van deze middag hebben we ook, na een wat moeizame ‘vangst’ gewandeld met twee van de extreem bange Keeshonden-dametjes. Die hebben na ieder ongeveer 83 alligatorrollen te hebben gemaakt en ontelbaar veel driedubbele salto’s waar menig atleet jaloers op is uiteindelijk een stukje aan de riem gelopen. Ze zijn nu nog een beetje beduusd maar uiteindelijk toch weer wel een grote stap verder in hun ontwikkeling naar een ‘normaal’ hondenleven waarin ook gewandeld dient te worden! Nu snel een paar telefoontjes gepleegd, een aantal rekeningen betaald, stukje schrijven voor het dagboek en weer naar buiten waar de volgende ronde zorg voor de honden op ons wacht. Ik hoop ter afsluiting nog een wandeling te kunnen maken met herder Roemba. Want dat is dan toch weer een klein beetje ‘mijn feestje’.