STEUN DE DIEREN WAAR NIEMAND ANDERS ZICH NOG OM BEKOMMERT!
Update
Update

Update

Ach weet u, het is zoveel dat ik vaak ’s avonds de puf niet meer heb om de dag ‘op papier’ te zetten. Afgelopen dinsdag werden natuurlijk Boke en Wietske gesteriliseerd al ‘riep’ er op facebook alweer iemand dat ik dat zo niet mag noemen want ook bij een teefje heet het officieel castreren. Ik weet zeker dat iedereen weet wat ik bedoel dus ik blijf het mooi steriliseren noemen. En met dat steriliseren begint dan ook het gedoe weer met rompertjes aan, rompertjes uit.. De hondjes moeten herstellen van de ingreep dus houden we ze dicht bij ons. Dus helaas niet de hele dag buiten spelen maar gefaseerd naar buiten. Steeds weer die rompertjes en dan heb ik het nog niet over de ‘ongelukjes’ waardoor we rompertjes wassen en drogen alsof we een huishouden met 7 baby’s runnen. Dus op woensdagochtend was het hier chaos! En voordat alles dan schoon en gevoerd is de ochtend alweer om. Op woensdagmiddag ga ik altijd even bij Joyce langs en het is niet verstandig om daar enige veranderingen in aan te brengen dus toch maar even gegaan. Weliswaar, met de moed in mijn schoenen want ik ben daar afgelopen maandag tijdens een gesprek, aangevraagd door iemand die er zelf niet bij was, heel erg geschrokken van de gang van zaken. Toen ik bij Joyce de kamer binnenstapte zat daar echter de liefste zorg ooit en dat was een pak van mijn hart. Ik ben een eindje met haar wezen rijden, onderweg wat lekkers gekocht en toen ze moe werd heb ik haar weer thuis gebracht. Zodoende was ik nog net op tijd voor het wisselen der hondjes en rompertjes. En dat ritueel houdt dan aan tot middernacht. Dan denk je het bed in te stappen en te gaan slapen.. Nou, vergeet dat maar.

Terwijl we weer vroeg op moesten want op donderdagochtend werden de hondjes Veerle en Jaceline gesteriliseerd en die moeten dan op tijd bij de dierenarts zijn. De hondjes Mars en Milky Way kregen bezoek van een aspirant adoptant en de klik was gelukkig aanwezig. Yo ging vandaag al op huisbezoek en op een verbeterpuntje na wat de adoptant zelf ook al had geconstateerd was alles in orde. Ze ging direct met het verbeterpunt aan de gang en begin volgende week gaan de kleuters verhuizen. Op donderdagmiddag werd ook Wieske opgehaald door Leah en Rachel om aan haar gedroomde leventje te mogen beginnen. Ik heb tussen de middag afscheid van haar genomen want ik moest voor onderzoeken naar het ziekenhuis. Daar was de middag weer mee gevuld. Vriendin Nique bracht met één van haar dieren ook een bezoekje aan dierenarts Sofie en heeft de twee gesteriliseerde dames mee teruggebracht en dat was echt heel fijn. Zodoende kon ik direct na thuiskomst weer gaan wisselen, honden wisselen, rompertjes wisselen…

Vanochtend (vrijdagochtend) kwam Aneska en die heeft echt weer veel hondjes gedaan. Mariëlle, Meiske, Sjors en Mafkees kunnen er weer even tegen. Lieve vrijwilligers deden de units nadat we eerst samen de shit van de nacht hadden geruimd want hond Jamie had diarree gehad en met 394 keer daar doorheen wandelen was de omgeving niet gespaard gebleven. Wij dus ook niet. Maar goed, poep en plas kunnen we wel tegen en het is altijd, hoe ingewikkeld soms ook, weer te bestrijden. Even nakletsen na de lunch en toen ging mijn telefoon. De geadopteerde hond Lieve is aangereden. Liep ze los dan? Ja ze mocht daar loslopen in dat gebied. Het mag hé, maar het hoeft niet denk ik dan altijd meteen. Ze had een dwarslaesie en met een operatie inclusief lange revalidatie had ze minder dan 10% kans. Ik vroeg of het een gespecialiseerde kliniek was en zei dat een kans een kans is en de dood definitief. Het werd mij niet in dank afgenomen en de man verbrak zelfs de verbinding. Zijn vrouw belde wel terug om te zeggen dat dat niet de bedoeling was maar hij was verdrietig. Ik kan u vertellen dat wij hier een leven vol verdriet leven.. Jan en ik hebben het gisteravond nog even op zitten sommen. Sinds 1 november is er hier niet één dag voorbij gegaan zonder kommer en kwel. Gezeur, gezeik, zieke dieren, afspraken die niet worden nagekomen, afscheid nemen en andere dieren verwelkomen. Terwijl dat laatste ook echt helemaal geen feestje is. Meestal is de staat waarin ze arriveren erbarmelijk en ontgaat ons de onrust waar we de hier aanwezige dieren zowat onophoudelijk mee confronteren ons ook zeker niet. Onze zorgelijke dagen en nachten zijn ontelbaar. En lieve Lieve heeft mij er ooit een aantal bezorgd toen de schat maar steeds niet lekker was en Sofie besloot de baarmoeder te verwijderen omdat er een stuk nageboorte van haar eerdere worp in was achtergebleven. De schat kreeg een nabloeding die zijn weerga niet kende en met behulp van handdoeken en drukverbanden heb ik getracht het bloeden te stelpen. Lieve was rood, Els was rood, de Kattine kleurde rood en ik heb Sofie gebeld met de vraag hoeveel bloed een hond kon verliezen zonder het leven te laten. Lieve likte mijn tranen en mijn bebloede handen. Ze werd geadopteerd omdat ik haar meer gunde dan ik haar kon bieden… En nu, twee jaar later, is ze dood!

Het beste van boodschappen doen in de stromende regen is dat niemand mijn tranen ziet stromen. Want boodschappen moeten er komen. Het leven gaat door! Voor ons en voor de dieren. En toch vroeg ik mezelf heel even af of ik nu weer loop te rennen en te vliegen om levens te behouden die een ander later in de waagschaal legt?

Als ik terugdenk aan de afgelopen jaren ben ik in dit leven nu misschien wel genoeg uitgescholden, heb ik meer dan genoeg verdriet gehad, te vaak belazerd, teveel op de mouw gespeld, voor het blok gezet en misbruikt om een ander zijn geweten te sussen. We zullen het weten zodra mijn tranen droog zijn en mijn hart is uitgebloed.

3 Reacties

  1. Judith

    Wat ontzettend dat Lieve, die nu eindelijk ongekend leventje had na veel jaren ellende, zoiets moest overkomen.
    Ik weet het, je gunt je hond van harte dat hij of zij vrij kan rondrennen maar zoiets kan dan wel gebeuren.
    Het zou zo fijn zijn wanneer er meer omheinde uitlaatplekken zouden zijn. Ik heb me laten vertellen dat er in Tuk, bij Steenwijk. zoiets is. Incl. bosjes en een vijver.
    Hoe dan ook, weer heel erg veel sterkte iedereen.

Laat een antwoord achter aan Hans Neuteboom Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Menu