Met een zojuist gesteriliseerd hondje erbij wordt het ochtendritueel nog net iets ingewikkelder dan anders. Zacht is nog steeds erg onder de indruk van gisteren, ze heeft even tijd nodig. Toch stond er vanmiddag al iemand onaangekondigd aan de poort om haar te adopteren. De twee springers, Aagje en Bloem, hebben uit mijn hand een worst gegeten. Ik weet het, het gaat niet met kleine stapjes maar met centimetertjes vooruit. We hebben teckel Nors voor een groot deel ontklit en hij was echt superbraaf. De nieuwe dekenkast staat op zijn plaats, hartstikke blij mee. Jan heeft er zojuist nog een vloer ingelegd en ik plaats de komende week nog een paar rekjes. Zo zie je maar, alles komt uiteindelijk goed maar het kan soms even duren…