Teleurstelling.

Wat zijn er toch een aantal schatten van mensen die helpen. Er komt een pannetje soep, een ovenschotel en een vrijwilligerspaar komt een paar keer extra. Maar wat natuurlijk voor ons nu het ultieme verschil maakt zou een aantal dieren minder in opvang zijn. Luuk zou gisteren vertrekken met zijn ultieme adoptanten. Een drukke pincherpuber is niet geschikt voor op een appartement en ook niet voor fulltime werkende adoptanten die geen hondenvriend voor hem in huis hebben. Maar deze mensen hebben al een pincher, wonen buitenaf en alles is helemaal ideaal. Onze Jamie hangt heel erg aan Luuk en de ultieme hulp kwam van een lieve dierenvriendin. Jamie een weekje uit logeren zodat hij geen aandacht tekort kwam omdat ik hem die nu niet kan geven. Wat denkt u? Wij wachten op de adoptanten, bellen maar ze nemen niet op… om gisteravond een laf berichtje via SMS te ontvangen dat ze er vanaf zien. Dat en niets meer! En dan moet ik echt altijd weer even leren leven met zoveel onbeschoftheid en narcisme van de mensheid. Een week lang een hondje reserveren, iemand alles laten regelen om het voor het desbetreffende vriendje van dat hondje zo gemakkelijk mogelijk te maken, breuk in wervel of niet Els. Wat kan het een ander in hemelsnaam schelen? Niets, helemaal niets!