Lappenmandje

Gisteren voelde ik mezelf hondsberoerd en op die momenten krijg je wel even een ‘mooie’ spiegel voorgehouden betreffende hetgeen wat je allemaal op je nek haalde. Want alles gaat gewoon door, ziek of niet. Daarbij is mij rug al een paar dagen buitengewone bagger, ik kan het niet anders omschrijven. En dan is het toch de hele dag kleine hondjes optillen, rompertjes aandoen en weer neerzetten. Yo deed gisteren een huisbezoek: dik in orde! Alles staat hier op de medicatie vanwege diarree dus bij dat ‘feestje’ kunt u zich ook vast wel een voorstelling maken. Als kers op de taart besloot Molly gisteravond laat op een volle salontafel te springen waardoor de cola en de overige drankjes overal zaten waar ze niet hoorde te zijn. Een behoorlijke schoonmaakklus waar zeker mijn rug niet erg gelukkig van werd. Onze bank en vloerkleed overigens ook niet. Vanochtend vroeg op. De poedeltjes werden gesteriliseerd, hun vreselijke gebitjes werden gedaan en hun oren gespoeld. Pipa haar operatiewond werd nagekeken, hechtingen verwijderd en ze kreeg haar jaarlijkse enting. Daarna mocht ik naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Bloedprikken is altijd een drama vanwege flinterdunne en haast onzichtbare aderen maar uiteindelijk gelukt. Nu wachten op een oproep voor de pijnarts. Op de terugweg heb ik de poedels opgehaald bij Sofie. Vlak daarna kwamen lieve adoptanten een lief hondje ophalen. Zojuist de poedels aangekleed en dat is een heel gedoe voor de nog bange dames. Morgenochtend wordt Keeshond Kake opgehaald, hij wordt een volwaardig lid van een jonge familie. Hondje Molly doet het goed en mag vanaf morgen aan de medicatie die haar zou kunnen helpen. Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat die dusdanig aanslaat zodat ze ooit geadopteerd kan worden. Want het is een schatje maar nog een jong hondje wat steeds beter in haar vel gaat zitten. Lekker jong én druk en daar lijdt onze Mariëlle absoluut onder. Ze begint zich af te zonderen en dat vinden we vreselijk.