In vogelvlucht

Naast het mezelf grote zorgen maken over de Eersel honden die elders in opvang verblijven en waarover vele verontrustende berichten binnenkomen, gaat de rest van ons leven natuurlijk ook gewoon in hoog tempo door. Nu is het domweg boffen dat ik ontzettend goed tegen de warmte kan en dat maakt het gemakkelijker om de dieren koel te houden. Daarnaast probeer ik het terras wat aan te kleden en houd ik een grootscheepse opruiming in en om het huis. Ik heb een beetje orde en netheid nodig om mijn hoofd een beetje rustig te houden. De schilder zet nog steeds met regelmaat het leven van onze dieren op zijn kop, en andersom is dat hetzelfde geval. Pas geschilderde vensterbanken worden voorzien van poezenpootafdrukken en de dader is op te sporen door het volgen van de gele pootafdrukken op de lichte tegelvloer. Omdat we hard werken probeer ik iedere avond, ondanks het late tijdstip, lekker en gezond eten op tafel te zetten. De Pipowagen heeft inmiddels koud en warm water, is voorzien van, inmiddels functionerende lampen en ziet er absoluut gelikt uit. Op advies en in overleg met de pijnarts gaan we door met de heftige pijnstilling en wordt er een korset aangemeten. Dat was afgelopen woensdag al de bedoeling maar vanwege wat strubbelingen was de gipsmeester verhinderd. Zodoende bracht ik onverrichte zaken tijd door binnen het ziekenhuis. Maar komt goed! Hond Gerard krijgt acupunctuur behandelingen voor zijn huidproblemen. Ik weet niet of het helpt want het schijnt een moeilijk oplosbaar medisch probleem te zijn maar niet geschoten is altijd mis. En hij vindt het heerlijk! Donderdagavond zijn er weer 4 nieuwe hondjes gearriveerd. Drie kleinere hondendametjes en een teckel reutje. Het reutje is al in liefdevolle pleeg bij onze onvolprezen Nathaly. Het Maltipoo meisje gaat zondag naar Thea. Onze Yo vangt opnieuw de verre reis aan. Uiteraard is het hier morgen weer Joyce-dag en ik maak mezelf daar nu al een beetje nerveus over. Ik kan het namelijk niet zo heel goed volgen. Eerst de mededeling dat ze in de middag gaat rusten. Dat doet ze wel maar dan gaat ze blijkbaar nachtelijk rondspoken. Dus nu niet meer slapen in de middag. Ze mag eigenlijk nog uitsluitend mee met een rolstoeltaxi want het in de auto gaan zitten is te spannend voor haar. Maar goed, als ik haar in de rolstoel voort duw vindt ze dat erg angstig. Bovendien krijg ik haar hier absoluut nooit met rolstoel naar binnen… Dus dat is nog even zwaar tobben. Aanstaande week staan er wat afspraken op de agenda waar wederom dierenlevens van afhangen. Spannend, rete spannend!